VAN HEMELS LICHT EN HELLEVUUR

De Tenblakke Trilogie beschrijft een tijd waarin de vogel der jeugd vliegt. Het boek is een collage van herinneringen. In deze herinnering aan een verdwenen stuk Brabant ervaart de lezer de blije en droevige momenten in het alledaagse leven van een kind, een puber, een adolescent. De schrijver wil terloops tonen dat veel van het leven in de Meierij nog niet zo lang geleden heel anders was. De koninginnepages, meikevers en wielewalen waren nog vertrouwde verschijningen in het gebied Tenblakke, de bakermat van warme herinnering.
Het was geweldig om rond de hei op te groeien. De kleuren en geuren van die omgeving zijn onuitwisbaar.
Over dit werk schreef Cornelis Verhoeven: “Dit boek is min of meer opgezet als een kalender die tien jaar meegaat: de seizoenen vormen het kader van een biografie, de groei van één leven wordt geplaatst tegen de achtergrond van herhalingen. Twee tijden lopen door elkaar, de een als cirkel, de ander als lijn, de tijd van de schildering of de coulissen en de verteltijd van de anekdoten en gebeurtenissen...”